Θρήνος της Κωνσταντινουπόλεως
Ο νους μου και ο λογισμός συγχίζεται να γράψει
Να στιχοπλέξει αστοχεί την άλωσιν της Πόλης
Εσείς βουνά θρηνήσετε και πέτραι ραγισθήτε
Και ποταμοί φυράσετε (στερέψετε) και βρύσες ξεραθήτε
Διότι εχάθη το κλειδί όλης της οικουμένης,
Το μάτι της Ανατολής και της χριστιανοσύνης
Κι εσύ σελήνη τα ουρανού, την γην μην την φωτίσεις
Κι εσείς νερά τρεχάμενα, σταθήτε, μη κινείσθε
Και θάλασσα βρυχήσθητι τηνσυμφοράν της Πόλης.