Η Αγία Ακυλίνη (γιορτάζει στις 13 Ιουνίου)

Καταγόταν από οικογένεια αρχοντική και πλούσια της Παλαιστίνης, έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Οι γονείς της έμαθαν να αγαπάει το Χριστό κι αυτή ενθουσιασμένη από την πίστη της μιλούσε στις συνομήλικες της ειδωλολάτρισσες και αρκετές κατάφερε να τις προσελκύσει στην πίστη του Χριστού. Παράλληλα διακρινόταν για τα φιλανθρωπικά της έργα και για την παρηγοριά που πρόσφερε σε συνανθρώπους της που είχαν δυσκολίες. Η λαμπρή της αυτή δράση, καταγγέλθηκε στον ανθύπατο Ουλοσιανό, ο οποίος αφού τη συνέλαβε, προσπάθησε με κάθε τρόπο να την αναγκάσει να απαρνηθεί την πίστη της. Η Αγία όμως παρέμεινε ακλόνητη και με θάρρος αν και νεαρό κορίτσι, ομολόγησε την πίστη της στον Ένα και αληθινό Θεό. Στη συνέχεια υποβάλλεται σε φρικτά βασανιστήρια και στο τέλος καταντροπιασμένος ο Ουλοσιανός πού δεν κατόρθωσε να κάμψει την πίστη ενός αδύναμου κοριτσιού, διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Ήταν μόλις δέκα χρονών.

Ο νεομάρτυρας Γεώργιος από τα Ιωάννινα (γιορτάζει 17 Ιανουαρίου)

Γεννήθηκε το 1808 σ’ ένα χωριό των Γρεβενών πού σήμερα φέρει την ονομασία Άγιος Γεώργιος. Κατατάχτηκε σε σώμα ανταρτών και αργότερα τον προσέλαβε στην υπηρεσία του ο Αλβανός αξιωματικός Χατζή Αβδουλάχ ως ιπποκόμο του στα Ιωάννινα. Εθεωρείτο από όλους Μουσουλμάνος αλλά με το γάμο του αποδείχτηκε πώς ήταν χριστιανός, και καταγγέλθηκε για την πίστη του. Τότε με την επιρροή πού άσκησε στις δικαστικές αρχές ο αξιωματούχος Αβδουλάχ γλίτωσε από τις συνέπειες τού νόμου και πήγε στην Προύσα τής Μ. Ασίας. Όταν όμως αργότερα επέστρεψε στους Φιλιάτες και ύστερα στα Ιωάννινα, καταγγέλθηκε και πάλι για την πίστη του. Δεν δέχτηκε να αρνηθεί την πίστη του. Αφού υπέμεινε πολλά βασανιστήρια, στο τέλος απαγχονίστηκε από τούς δήμιους στις 17 Ιανουαρίου 1838. Ήταν τότε 30 χρονών. Πολλά είναι τα θαύματα πού πραγματοποίησε όχι μόνο σε χριστιανούς αλλά και σε Τούρκους. Ο Άγιος τιμάται και στην Κέρκυρα στην «Παναγία των ξένων», όπου εικονίζεται ως νεαρός φουστανελοφόρος.

Ο Άγιος Γρηγόριος Ε΄ (γιορτάζει στις 10 Απριλίου)

Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Αγγελόπουλος. Γεννήθηκε το 1746 στην Δημητσάνα από γονείς άσημους και φτωχούς. Η φιλομάθεια του όμως τον ώθησε στην σπουδή. Επιμελής και με αγάπη για τη μόρφωση, με τη βοήθεια συγγενών, σπούδασε αρχικά στη σχολή της γενέτειρας του, μετά στην Αθήνα, στο Γυμνάσιο της Σμύρνης και ως μοναχός με το όνομα Γρηγόριος σπουδάζει στην Πατμιάδα Σχολή κατορθώνοντας να αποκτήσει υψηλή για την εποχή παιδεία. Ξαναγυρίζει στη Σμύρνη, όπου χειροτονείται διάκονος και μετά λίγα χρόνια πρεσβύτερος και Μητροπολίτης. Υπήρξε κληρικός που φρόντισε να είναι ασκητικός και αφοσιωμένος στην υπηρεσία των συνανθρώπων του. Το 1797, όταν πέθανε ο τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εκλέγεται αυτός ως Γρηγόριος Ε΄. Η θητεία του στον Οικουμενικό Θρόνο συνδέεται με πλήθος από περιπέτειες. Εκθρονίζεται και εξορίζεται 2 φορές από τους Τούρκους. Εκλέγεται όμως και για Τρίτη φορά πατριάρχης κι επιστρέφει στην Πόλη τον Ιανουάριο του 1819. Είναι εποχή κρίσης για το γένος, γιατί ξεσπάει η ελληνική επανάσταση και οι Τούρκοι τον θεωρούν υπεύθυνο. Τη νύχτα του Πάσχα (10 Απριλίου 1821), αφού τέλεσε τη θεία Λειτουργία της Αναστάσεως συνελήφθη, και στις τρεις το απόγευμα της ίδιας μέρας απαγχονίστηκε στην πόρτα της εισόδου του Πατριαρχείου. Επί τρεις ημέρες το σώμα του έμεινε μετέωρο, δεχόμενο τους εξευτελισμούς του μανιασμένου όχλου. Μετά το περιέφεραν στους δρόμους και τελικά το έριξαν στη θάλασσα. Κεφαλλονίτης πλοίαρχος βρήκε το νεκρό σώμα του Αγίου και το μετέφερε κρυφά στην Οδησσό, όπου τάφηκε στον Ελληνικό ναό της Αγίας Τριάδος. Σήμερα το ιερό του λείψανο φυλάσσεται στον Ιερό Ναό της Μητροπόλεως των Αθηνών.

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Δημήτριος (γιορτάζει στις 14 Απριλίου)

Καταγόταν από τη Χώρα Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας. Έμεινε ορφανός από μητέρα σε πολύ μικρή ηλικία και αναγκάστηκε να φύγει από την πατρίδα του με τον μικρό του αδερφό και να εγκατασταθεί στην Τρίπολη για καλύτερη τύχη. Εκεί δούλεψε σε κάποιον Τούρκο, ο οποίος τον έκανε Μωαμεθανό. Ο Δημήτριος δεν άργησε να καταλάβει το λάθος του και γρήγορα μετάνιωσε για την πράξη του. Εγκατέλειψε τον Τούρκο και την Τρίπολη και πήγε στη Σμύρνη και τη Μαγνησία, πόλεις της Ιωνίας και από εκεί στην Κυδωνία και στη Χίο. Ύστερα από μετάνοια, προσευχή, εξομολόγηση και με φλογερή πίστη στο Χριστό, δίδαξε το λόγο του Θεού στις πόλεις απ' όπου πέρασε. Όταν ένιωσε πλέον δυνατός, επέστρεψε στην Τρίπολη. Εξομολογήθηκε  στον ιερομόναχο του ναού του Αγίου Νικολάου και κοινώνησε. Κατόπιν πήγε στην αγορά της πόλης όπου διακήρυξε το λόγο του Θεού. Άδικα οι Τούρκοι και κυρίως εκείνος στον οποίον είχε δουλέψει  ο Δημήτριος, με υποσχέσεις και δώρα προσπάθησαν να του αλλάξουν γνώμη. Αμετακίνητος στην πίστη του και αφού ομολόγησε τρεις φορές το όνομα της Αγίας Τριάδας, αποκεφαλίσθηκε την Τρίτη, στις 14  Απριλίου 1803.

Οι νεομάρτυρες Δημήτριος και Παύλος τιμώνται ως Πολιούχοι και προστάτες της Τρίπολης στις 22 Μαΐου, όπου γίνεται λιτανεία της εικόνας και των Αγίων Λειψάνων των Αγίων με τη συμμετοχή όλης της πόλης. Για το πανηγύρι αυτό μπορείς να δεις και να διαβάσεις περισσότερα στο http:www.inarcadia.gr/culture/ekd/ekd-padim.htm

Ο Άγιος Ιωάννης ο Βραχωρίτης ή ο πρώην Μωαμεθανός (γιορτάζει στις 23 Σεπτεμβρίου)

 Γεννήθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, από γονείς  Μουσουλμάνους. Όταν ήταν 20 χρονών, γίνεται πιστός  ακόλουθος ενός Δερβίση στο Βραχώρι της  Αιτωλίας, όπου από εκεί αρχίζει η  δράση του  Αγίου. Στο Βραχώρι (το σημερινό Αγρίνιο) αρχίζει δειλά δειλά να αποκαλύπτει την αγάπη του για την ορθόδοξη χριστιανική πίστη που έκρυβε από τους συμπατριώτες του. Η αγάπη του σε αυτή την πίστη τον οδήγησε στο να αρνηθεί τον Ισλαμισμό και να βαπτισθεί χριστιανός. Η καινούρια  ζωή του, εγκαινιάζεται με  το  άγιο  Βάπτισμα που δέχεται, με  το  όνομα Ιωάννης από Χασάνκαι πραγματοποιήθηκε στο νησί της  Ιθάκης. Έπειτα όμως  επανέρχεται στην Αιτωλία  και συγκεκριμένα στο χωριό Μαχαλάς, δεν γυρίζει  στο Βραχώρι γιατί κινδύνευε η ζωή του. Στο Μαχαλά (σημερινές Φυτείες) βιώνει μια ταπεινή ζωή, εργάζεται ως αγροφύλακας, καθώς επίσης παντρεύεται. Όμως ο πατέρας  του μαθαίνει για την ζωή του και στέλνει αντιπροσώπους του να τον μεταπείσουν να αλλαξοπιστήσει, αλλά  αυτός τους διώχνει. Κατόπιν, συλλαμβάνεται από τους Τούρκους στους οποίους δηλώνει με θάρρος την πίστη του. Επακόλουθο της  στάσης του αυτής, είναι τα μαρτύρια  που  περνάει. Στο τέλος  τον κρεμάνε οι Τούρκοι σε  ένα δένδρο, που βρίσκεται και σώζεται έως σήμερα απ’ έξω από τον Άγιο Δημήτριο Αγρινίου.

Ο Νεομάρτυρας Ιωάννης από τη Μονεμβασία (γιορτάζει στις 21 Οκτωβρίου)

Γεννήθηκε στο χωριό Γούβες της Μονεμβασίας το 1758 μ.Χ. Το 1770 ξέσπασε στον τόπο επαναστατικό κίνημα υποστηριζόμενο από το ρωσικό στόλο αλλά η επανάσταση αυτή πνίγηκε στο αίμα το 1780. Τότε ήταν που ο Ιωάννης συνελήφθη και με άλλους συγχωριανούς του μεταφέρθηκαν στη Λάρισα. Οι σκλάβοι, αφού οδηγήθηκαν στο παζάρι της πόλης, πουλήθηκαν σε αγοραστές. Στην υπηρεσία του Τούρκου ο Ιωάννης φανερώνει την πίστη του στο Θεό. Οι κολακείες και οι επανειλημμένες προτάσεις για να αλλαξοπιστήσει και να υιοθετηθεί από το αφεντικό δεν κλονίζουν τον Ιωάννη. Μια καλοκαιρινή ημέρα ο Αγαρηνός οδήγησε τον Ιωάννη στο τζαμί. Έσπρωξε το παιδί βίαια και ακούμπησε στην πλάτη του την αιχμή του σπαθιού. Όμως αυτός ομολόγησε καθαρά την πίστη του και δήλωσε την απόφασή του: «Χριστιανός θέλω να πεθάνω». Ύστερα από πολλά και άγρια βασανιστήρια πέθανε στις 21 Οκτωβρίου 1773. Ο δεκαπεντάχρονος Ιωάννης είχε πλέον περάσει στον όμιλο των φίλων του Θεού.

Ο Νεομάρτυρας Kωνσταντίνος ο Υδραίος (γιορτάζει στις 14 Νοεμβρίου)

Γεννήθηκε στην Ύδρα τον 18ο αιώνα και σε ηλικία οκτώ ετών πήγε στη Pόδο, όπου και εξισλαμίστηκε. Aργότερα επανήλθε στην ορθοδοξία και μόνασε για ένα διάστημα στη Mονή Iβήρων. Eπέστρεψε στη Pόδο για να κηρύξει τον λόγο του Θεού και εκεί φυλακίστηκε και απαγχονίστηκε από τους Tούρκους στις 14 Nοεμβρίου του 1800.

Ο Άγιος Μάμας (γιορτάζει στις 2 Σεπτεμβρίου)

Γεννήθηκε στην Παφλαγονία το 260 μ.Χ. από γονείς χριστιανούς, οι οποίοι ήταν φυλακισμένοι για την χριστιανική τους δράση. Αμέσως μετά τη γέννησή του έμεινε ορφανός, επειδή οι γονείς του οδηγήθηκαν στο μαρτύριο. Μια καλή χριστιανή τότε η Αμμία υιοθέτησε το βρέφος. Επειδή συνήθισε να φωνάζει τη γυναίκα αυτή μαμά, ονομάστηκε Μάμας. Σε ηλικία 15 χρονών συλλαμβάνεται και οδηγείται στον άρχοντα της περιοχής. Αυτός τον υποβάλλει σε βασανιστήρια γιατί δε δέχεται να θυσιάσει στους ειδωλολατρικούς θεούς. Τελικά επειδή έμεινε σταθερός στην πίστη του μετά από πολλές δοκιμασίες οδηγήθηκε στο μαρτυρικό θάνατο. Ο Άγιος είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην Κύπρο στο όνομα και προς τιμή του οποίου έχουν κτισθεί 60 ναοί.

 Άγιος Νεκτάριος (γιορτάζει στις 9 Νοεμβρίου)

Ένας από τους Αγίους που έζησε τα πιο πρόσφατα χρόνια γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης το 1846. Αρχικά ονομαζόταν Αναστάσιος. Επειδή ήταν από πολύτεκνη και φτωχή οικογένεια από την ηλικία των δεκατεσσάρων χρονών αναγκάστηκε να φύγει μακριά από την οικογένεια του. Πήγε στην Κωνσταντινούπολη όπου εργάσθηκε σκληρά έξι χρόνια ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα σε σχολείο. Υπηρέτησε στη συνέχεια ως δάσκαλος στη Χίο και σε ηλικία 30 χρονών γίνεται μοναχός στη Νέα Μονή της Χίου.  Αργότερα, χειροτονήθηκε διάκονος και ονομάσθηκε Νεκτάριος. Στη συνέχεια πήγε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Θεολογία, και μετά αναχώρησε για να υπηρετήσει τον Ελληνισμό της Αλεξάνδρειας. Εκεί χειροτονήθηκε Μητροπολίτης και απέκτησε μεγάλη φήμη για το ήθος του και τα κηρύγματά του. Συκοφαντήθηκε δέχτηκε μεγάλες ταπεινώσεις και αδικίες χωρίς να χάσει την αξιοπρέπειά του. Τελικά αναγκάσθηκε να έρθει στην Ελλάδα, όπου εργάσθηκε ως ιεροκήρυκας στην Εύβοια και στη Φθιώτιδα και μετά ως Διευθυντής στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή στην Αθήνα. Ίδρυσε Μοναστήρι στην Αίγινα και αφιερώθηκε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Παρέδωσε το πνεύμα του ειρηνικά στις 8 Νοεμβρίου του 1920, αφού συγχώρεσε όλους όσους τον αδίκησαν.

O Άγιος Νικόλαος Πλανάς (γιορτάζει 2 Μαρτίου)

Γεννήθηκε στη Νάξο το 1851 και από νεαρή ηλικία αφοσιώθηκε στη διακονία της Εκκλησίας. Παντρεύτηκε τον Απρίλιο του 1879 την Ελένη Προβελεγγίου με την οποία λίγο αργότερα (το 1880) απέκτησε ένα γιό. Χειροτονήθηκε διάκος το 1879 και το 1884 ιερέας (πρεσβύτερος) στο Ναό του Αγίου Ελισσαίου της Αθήνας. Στο Ναό αυτό έψαλλαν συχνά οι συγγραφείς Παπαδιαμάντης και ο Μωραϊτίδης, που είχαν αναγνωρίσει από νωρίς στο πρόσωπο του έναν άγιο λειτουργό του Θεού. Υπηρέτησε για 50 ολόκληρα χρόνια στο Ναό του Αγίου Ιωάννου (που σήμερα βρίσκεται στην Αθήνα στο ύψος του Σταθμού του Μετρό). Έζησε μια ζωή ασκητική γεμάτη προσφορά στο συνάνθρωπο. Όπως λένε όσοι τον έζησαν ήταν άνθρωπος που έτρωγε μόνο λίγο ψωμί και χόρτα που μάζευε ο ίδιος. Τα χρήματα που του προσέφεραν οι πιστοί τα έδινε σχεδόν όλα σε ελεημοσύνες. Όλη του η ζωή υπήρξε ζωή έργων αγάπης και φιλανθρωπίας. Πέθανε ειρηνικά στις 2 Μαρτίου 1932. Ο τάφος του είναι μπροστά στο Ναό του Αγίου Ιωάννη της οδού Βουλιαγμένης που τόσο άξια υπηρέτησε. Η Εκκλησία μας τον ανακήρυξε Άγιο της μόλις το 1992.

Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη (γιορτάζουν στις 7 Μαΐου)

Μαρτύρησαν στη Θέρμη της Λέσβου στις 9 Απριλίου 1463. Τα λείψανά τους μεταφέρθηκαν μετά από υπόδειξη των ίδιων των Αγίων το 1959 και βρίσκονται στη Μονή Καρυών στη Θέρμη της Λέσβου, όπου χιλιάδες πιστοί συρρέουν κάθε χρόνο για προσκύνημα. Ο Άγιος Ραφαήλ καταγόταν από την Ιθάκη και έλαβε από τον πατέρα του Διονύσιο επιμελημένη και ευγενή ανατροφή. Το 1453 όταν μόναζε στη Μακεδονία με το διάκονο Νικόλαο, αναγκάστηκε μετά την εισβολή των Τούρκων να έλθουν στο Μοναστήρι της Θεοτόκου στη Λέσβο. Το 1463 οι Τούρκοι επιτέθηκαν στο Μοναστήρι και συνέλαβαν τους Αγίους τους οποίους και σκότωσαν μετά από φριχτά βασανιστήρια. Μαζί με του Αγίους μαρτύρησε και η μόλις 12 ετών Ειρήνη, μπροστά στα μάτια των γονιών της.

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Παύλος (γιορτάζει στις 22 Μαΐου)

 Γεννήθηκε το 1785 στο Σοποτό των Καλαβρύτων από ευσεβείς γονείς. Βαπτίστηκε παίρνοντας το όνομα Παναγιώτης. Έμαθε την τέχνη του υποδηματοποιού εξασφαλίζοντας έτσι τα απαραίτητα για να ζήσει. Παρασύρθηκε όμως και αρνήθηκε την πίστη του ασπαζόμενος τον Μωαμεθανισμό. Γρήγορα κατάλαβε το παράπτωμά του, εγκατέλειψε τον τόπο του και πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί έγινε μοναχός, μετονομαζόμενος σε Παύλος, ζώντας ως ασκητής  με νηστεία και προσευχή.  Αργότερα γύρισε στην πατρίδα του και από εκεί στο Ναύπλιο όπου διακήρυξε με όση δύναμη είχε το λόγο του Θεού. Κατόπιν ομολόγησε την Πίστη του στο Χριστό στην Τρίπολη, όπου είχε μεταβεί. Εκεί τον συνέλαβαν  και θανατώθηκε με αποκεφαλισμό την Τετάρτη 22 Μαΐου1818.

Ο Άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης (γιορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου)

Ασκήθηκε στο Άγιο Όρος (διασύνδεση με ενότητα Οι αγώνες στη ζωή μας ταξίδι στο Άγιο Όρος) για 46 χρόνια. Γεννήθηκε το 1866 στο χωριό Σόβοκ τής Ρωσίας. Το επάγγελμά του εκεί ήταν ξυλουργός. Στο Άγιο Όρος πήγε το 1892 και αφιερώθηκε ως δόκιμος μοναχός στην άσκηση και την προσευχή. Το 1911 έγινε μοναχός και στολίστηκε με πολλές αρετές. Η ταπείνωση, η αγάπη στο συνάνθρωπο, η υπομονή και η ελπίδα στο Θεό τον κατέστησαν άξιο να δει το Θεϊκό φως που αξιώνονται μόνο οι πολύ μεγάλοι αγωνιστές της πίστης μας. Κοιμήθηκε (δηλαδή πέθανε) στις 24 Σεπτεμβρίου τού 1938. Η Εκκλησία

μόλις πριν λίγα χρόνια τον ανακήρυξε Άγιο της.

Ο Άγιος Ταρσίζιος (γιορτάζει στις 15 Αυγούστου)

Έζησε στα χρόνια των μεγάλων διωγμών στη Ρώμη. Συνήθιζε να βοηθάει τους ιερείς στο έργο τους. Μια μέρα ζήτησε ο ίδιος να μεταφέρει τη Θεία Κοινωνία σε χριστιανούς που ήταν στη φυλακή και ετοιμάζονταν να τους θανατώσουν. Έπεισε τον ιερέα πως ένα παιδί μπορεί να ξεφύγει καλύτερα από την παρακολούθηση των φρουρών. Κρατώντας σφιχτά τη Θεία Κοινωνία κρυμμένη στο στήθος του αντικρίζει μια μεγάλη ομάδα ειδωλολατρών συνομηλίκων του που τον καλούν να παίξει μαζί τους. Όταν αυτός αρνείται παρατηρούν ότι κάτι κρύβει κάτω από το μανδύα του. Εκείνος αρνήθηκε σθεναρά και αυτοί τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου. Σε κάποια στιγμή σκύβοντας για να πάρουν αυτά πού έκρυβε, διαπίστωσαν ότι τα τίμια Δώρα είχαν εξαφανιστεί θαυματουργικά και στα χέρια του Αγίου είχε μείνει μόνο το μαντήλι πού τα είχε τυλίξει. Οι χριστιανοί παρέλαβαν το λείψανό του και το τοποθέτησαν στην κατακόμβη του Αγίου Καλίστου. Ήταν μόλις 12 χρονών.