Άγιος Στέφανος, ο Πρωτομάρτυρας:
Έζησε στα χρόνια της πρώτης Εκκλησίας στα Ιεροσόλυμα. Υπήρξε ένας από τους 7 διακόνους που εξέλεξαν οι πρώτοι Χριστιανοί και χειροτόνησαν οι ίδιοι οι Απόστολοι. Είχε τη φροντίδα των φτωχών αλλά παράλληλα κήρυττε στο όνομα του Χριστού και έκανε θαύματα. Φανατικοί Ιουδαίοι βλέποντας τη δράση του τον συκοφάντησαν και τον λιθοβόλησαν ως εχθρό της θρησκείας τους. Την ώρα που μαρτυρούσε προσευχόταν γι’ αυτούς που τον σκότωναν : «Κύριε μην καταλογίσεις σ’ αυτούς την αμαρτία αυτή». Επειδή μαρτύρησε πρώτος ονομάστηκε Πρωτομάρτυρας. (Για περισσότερα κοίταξε στην Β2 ενότητα του βιβλίου των Θρησκευτικών Ε΄Δημοτικού).
Βιογραφία, Περιοδείες, Η Μεταστροφή του, Οι Επιστολές του.
Ζούσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στις αρχές του 4ου αιώνα την κάλεσαν να αρνηθεί την πίστη της μπροστά σε ειδωλολάτρες σοφούς της εποχής τους οποίους αποστόμωσε και αρκετούς κατόρθωσε να τους μεταστρέψει σε χριστιανούς. Μαρτύρησε μαζί με τους σοφούς που κατόρθωσε να προσκαλέσει στην πίστη του Χριστού. Στην μνήμη της είναι αφιερωμένο το ιστορικό Μοναστήρι του όρους Σινά
(Για περισσότερα κοίταξε στην Β4 ενότητα του βιβλίου των Θρησκευτικών Ε΄Δημοτικού).
Αξιωματικός του Ρωμαϊκού στρατού στις αρχές του 40ου αιώνα μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Επειδή όμως ο Διοκλητιανός είχε κηρύξει διωγμό εναντίον των χριστιανών τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν. Όταν έμαθαν ότι ένας από τους μαθητές του ο Νέστορας νίκησε το σωματώδη ρωμαίο παλαιστή το Λυαίο με τις προσευχές του Δημητρίου τους σκότωσαν και τους δύο. Ο τάφος του είναι κάτω από τον Ναό του Αγίου Δημητρίου της Θεσσαλονίκης, όπου φυλάσσεται και το άγιο λείψανο του. Επειδή το άγιο λείψανο και ο τάφος του αναβλύζουν μέχρι και σήμερα μύρο, δηλαδή υγρό που αναδύει άρωμα, ονομάστηκε μυροβλύτης. (Για περισσότερα κοίταξε στην Στ1 ενότητα του βιβλίου των Θρησκευτικών Ε΄Δημοτικού).
(Περισσότερα για το Ναό του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης μπορεί κανείς να βρει στην ακόλουθη διεύθυνση: www.it.uom.gr/project/monuments/a_dimitr.htm ).
Ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού, φλογερός και ενθουσιώδης. Κατά τη διάρκεια όμως του μαρτυρίου του Δασκάλου του αρνήθηκε το Χριστό και γι’ αυτό μετανόησε. (Βλ. ενότητα Γ3 του βιβλίου των Θρησκευτικών Ε΄Δημοτικού). Από την ημέρα της Πεντηκοστής γίνεται ο πιο δραστήριος και ένας από τους κορυφαίους Αποστόλους που κηρύττει κάνει θαύματα και βαπτίζει πολλούς χριστιανούς. Τελικά μαρτύρησε γύρω στο 67 μ.Χ. Επειδή μαζί με τον Απόστολο Παύλο ήταν οι πιο σημαντικοί απόστολοι της πρώτης Εκκλησίας γιορτάζονται μαζί. (Για περισσότερα κοίταξε ενότητα Στ4 του βιβλίου των Θρησκευτικών Ε΄Δημοτικού). Περισσότερα μπορεί κανείς να βρει στην ακόλουθη διεύθυνση: http://www.ec-patr.gr/Saints/Greek/june29.htm ).
Γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου το 330 μ.Χ. Στην ανατροφή του έπαιξαν σπουδαίο ρόλο οι ευσεβείς γονείς του και η γιαγιά του. Έλαβε μεγάλη και πολύπλευρη μόρφωση στην Αθήνα. Με την επιστροφή του στην πατρίδα αντί να ακολουθήσει κάποιο κερδοφόρο επάγγελμα προτίμησε να αφιερωθεί στην Εκκλησία. Οι αρετές, οι γνώσεις του και η αγάπη του για τους ανθρώπους τον ανέδειξαν Επίσκοπο της Καισάρειας της Καππαδοκίας. Από το θρόνο αυτό αντιμετώπισε με αυταπάρνηση και ηρωισμό τόσο τους αιρετικούς Αρειανούς, όσο και τις εσφαλμένες επεμβάσεις των αυτοκρατόρων σε θέματα πίστεως. Ένα από τα μεγαλύτερα έργα του ήταν και η δημιουργία της «Βασιλειάδας», που ήταν νοσοκομείο, ορφανοτροφείο και ξενοδοχείο για άστεγους και ανθρώπους με προβλήματα. Υπήρξε συγγραφέας πολλών θεολογικών βιβλίων. Η εργατικότητα του και η φιλάσθενη φύση του τελικά έγιναν οι αιτίες που κοιμήθηκε στα 50 του χρόνια. (Για περισσότερα κοίταξε ενότητα Στ2 του βιβλίου των Θρησκευτικών Ε΄Δημοτικού).
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ή Ναζιανζηνός:
Συνομήλικος του Αγ. Βασιλείου γεννήθηκε σε ένα χωριό κοντά στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας. Στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και αργότερα στην Αθήνα συναντήθηκαν για σπουδές με τον Αγ. Βασίλειο και έγιναν αδελφικοί φίλοι. Επιστρέφοντας από την Αθήνα χειροτονείται ιερέας αλλά αυτός προτιμά την ησυχία και τη προσευχή. Όταν η Εκκλησία τον χρειάζεται για να αντιμετωπίσει τους αιρετικούς αυτός πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, που με τα φλογερά θεολογικά κηρύγματά του προστατεύει την Ορθοδοξία. Ο λαός τον θέλει Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως και δέχεται αρχικά αλλά μετά από λίγο κάποιοι ζητούν την παραίτησή του και αυτός το κάνει πρόθυμα. Επιστρέφει στην πατρίδα του, όπου συνεχίζει να προσεύχεται, να γράφει θεολογικά κείμενα και ποιήματα. Κοιμήθηκε σε ηλικία 61 ετών. Για όλη την προσφορά του ή για περισσότερα κοίταξε ενότητα Ζ1 του βιβλίου των Θρησκευτικών Στ΄ Δημοτικού.
Γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας γύρω στο 354 (την μεγάλη ελληνιστική πρωτεύουσα της εποχής του). Σπούδασε κοντά σε ειδωλολάτρες δασκάλους φιλολογία και νομικά. Έγινε περιζήτητος δικηγόρος αλλά η μητέρα του Ανθούσα και οι αναζητήσεις του τον οδήγησαν σε θεολογικές σπουδές. Άφησε το δικηγορικό επάγγελμα και έγινε μοναχός και μετά ιερέας. Η αναγνώριση των αρετών του και τα σπουδαία του κηρύγματα τον αναδεικνύουν Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως. Από εκεί αναπτύσσει πολύ μεγάλη φιλανθρωπική δράση και ποιμαντική δράση. Τα κηρύγματά του έχουν μεγάλη απήχηση. Το παλάτι όμως συμμάχησε με κάποιους αντιπάλους τους και κατόρθωσε να τον εξορίσει. Από τις κακουχίες άφησε την τελευταία του πνοή στην εξορία το 407. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Δοξάζω το Θεό για όλα».
Έζησε στην εποχή του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (αρχές 3ου αιώνα μ.Χ.) που κυνηγούσε τους χριστιανούς. Ο πατέρας της ο Διόσκορος ήταν φανατικός ειδωλολάτρης. Όταν κατάλαβε ότι ήταν χριστιανή την παρέδωσε στον ηγεμόνα της περιοχής, που τη βασάνισε σκληρά. Τελικά βλέποντας ότι δεν αρνείται το Χριστό ο ίδιος της ο πατέρας την αποκεφάλισε, χαρίζοντας το στεφάνι του μαρτυρίου.
Γεννήθηκε στο Μεγάλο Δέντρο της Αιτωλίας το 1714. Σπούδασε στην Αθωνιάδα Σχολή (στο Άγιο Όρος) τα θεολογικά γράμματα. Ανάμεσα στους δασκάλους του ήταν και ο Ευγένιος Βούλγαρης. Έγινε μοναχός σε ηλικία 44 ετών. Δύο χρόνια αργότερα όμως έλαβε άδεια από τον Πατριάρχη να περιοδεύει σε πόλεις και χωριά και να διδάσκει το λαό. Κήρυξε στην Κωνσταντινούπολη και σε πολλές ελληνικές πόλεις στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς. Ενίσχυσε την πίστη των Ορθοδόξων Ελλήνων και έγινε η αφορμή να λειτουργήσουν πολλά σχολεία. Κατηγορήθηκε ως επαναστάτης στον Κουρτ Πασά του Βερατίου (πόλη της Αλβανίας) και κρεμάστηκε στις 24 Αυγούστου (ημέρα που τον γιορτάζουμε) του 1779. (Για περισσότερα κοίταξε ενότητα Ζ4 του βιβλίου των Θρησκευτικών Στ΄ Δημοτικού).