Ίσως στην Μινωική Κρήτη να έλαβε χώρα η πρώτη απόσταξη, γιατί υπάρχουν ενδείξεις ότι εκτός από κρασί και νερόμελο, έπιναν και ρακί (τσικουδιά). Η πρώτη αναφορά σε απόσταξη οφείλεται στον Αριστοτέλη (384-322 π.Χ.), ο οποίος περιγράφει την εξάτμιση του θαλασσινού νερού, για τη μετατροπή του σε πόσιμο.
Η διαδικασία της απόσταξης αποδίδεται, μάλλον, στην Υπατία, την πιο αξιόλογη γυναίκα επιστήμονα της αρχαιότητας (μαθηματικό, και φιλόσοφο) που έζησε στην Αλεξάνδρεια από το 364 ως το 416 μ.Χ. Για δεκαπέντε αιώνες η Υπατία θεωρείται ότι ήταν η μόνη γυναίκα επιστήμονας στην ιστορία Θεωρήθηκε μάγισσα λόγω της ενασχόλησής της με αρχαίες επιστήμες και διαμελίστηκε από το φανατισμένο χριστιανικό όχλο επί Πατριάρχου Αλεξανδρείας Κυρίλλου.
Η πρώτη αποστακτική συσκευή που χρησιμοποιήθηκε ήταν ο "άμβιξ" ή "άμβυξ", ένα γυάλινο ή χάλκινο δοχείο, που συναντάμε για πρώτη φορά στην Ελληνιστική Αλεξάνδρεια. Ήταν ένα όργανο που με απλή θέρμανση, επέτρεπε το διαχωρισμό των μιγμάτων στα συστατικά τους.
Στους 'Αραβες αλχημιστές μετονομάστηκε σε alambic, λέξη σύνθετη από το αραβικό άρθρο al και την ελληνική άμβιξ (δοχείο). Οι Ρωμαίοι και οι Αλεξανδρινοί απέσταξαν τη ρητίνη από κορμούς πεύκων και συμπύκνωσαν το τερεβινθέλαιο, που εξατμιζόταν. Οι διεργασίες αυτές χρησιμοποιούσαν βραχίονες συμπυκνώσεως (έξω από το δοχείο βρασμού), οι οποίοι ψύχονταν με ατμοσφαιρικό αέρα και επέτρεπαν τη διαφυγή των πιο πτητικών συστατικών.
Για πρώτη φορά φαίνεται ότι οι 'Αραβες χρησιμοποίησαν βραχίονες συμπυκνώσεως, που ψύχονταν με νερό. Με τη χρησιμοποίηση αυτής της μεθόδου ανακάλυψαν διάφορα βασικά έλαια (έλαια από διάφορα φυτά, που χρησιμοποιούνταν σαν αρώματα) μετά από απόσταξη χυμών από τα αντίστοιχα φυτά.
Αλλά και η παρασκευή αλκοολούχων ποτών με απόσταξη έχει αρχίσει από την αρχαιότητα. Στην περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας η συσκευή της αποστάξεως ονομάστηκε "λαμπίκος". Ο Διονύσιος Πύρρος ο Θετταλός γράφει το 1818 μ.Χ. για τον άμβυκα: «'Αμπιξ ή Λαμπίκος» «Τούτο είναι εν όργανον χάλκινον, δια του οποίου λαμπικαρίζομεν διαφόρους ύλας, και τας μεταβάλλομεν εις ροώδη ή αεριώδη πνεύματα. Διαφόρως κατασκευάζονται αυτοί οι λαμπίκοι. Όσοι λαμπίκοι έχουσι μακρύν λαιμόν χρησιμεύουσιν εις το να λαμπικαρίζωμεν πλέον λεπτάς ύλας, και να τας μεταβάλλομεν εις πλέον οξέα πνεύματα.»
Το 1495 ο Τζ. Κόρ παρασκευάζει το πρώτο ουίσκι, στην Σκοτία!