Μια από τις παλιότερες ενασχολήσεις των Ελλήνων αποτελεί η αλιεία. Όταν γίνεται για βιοποριστικούς λόγους, οι άνθρωποι επινοούν ανάμεσα στις διάφορες μεθόδους ψαρέματος, και μεθόδους που αποσκοπούν σε μαζική θανάτωση των ψαριών, οι οποίες έχουν καταστροφικές συνέπειες για το θαλάσσιο περιβάλλον.
Η χρήση εκρηκτικών υλών είναι ένας εύκολος, άκοπος και ταχύτατος τρόπος αλιείας, αν και άκρως επικίνδυνος. Ο δυναμίτης, οι κροτίδες και τα αυτοσχέδια εκρηκτικά (π.χ. μπουκάλι με ασβέστη) επιφέρουν τον ακαριαίο θάνατο των ψαριών με τον κρότο που προκαλεί η έκρηξή τους.
Αν προσπαθήσει κάποιος να εισχωρήσει στην κοινωνία των δυναμιτιστών θα συναντήσει μια ομάδα ανθρώπων που τους συνδέει κοινό πάθος και ιδιαίτεροι κώδικες σκέψης και αλληλεγγύης. Η αλιεία με δυναμίτη είναι παράδοση σε πολλές περιοχές, που πηγαίνει από τον παππού στο γιο και από το γιο στον εγγονό. Από 10 χρονών μαθαίνανε τα παιδιά να ψαρεύουνε και τα δύσκολα χρόνια, πολλοί τράφηκαν από τα μπαρουτοκαπνισμένα ψάρια.
Ψαράδες μαρτυρούν "μαζεύαμε τις νάρκες και τις βόμβες του πολέμου από τις παραλίες, τις κόβαμε με το πριόνι ή τις ζεσταίναμε να τις ανοίξουμε για να βγάλουμε την γόμωση να ψαρέψουμε". Παράλληλα, όμως, με την εξασφάλιση τροφής προκαλείται ερήμωση της θάλασσας διότι εξοντώνεται και ο γόνος των ψαριών και η μόλυνση που προκαλείται αποτελεί τον υπ' αριθμόν ένα κίνδυνος για το περιβάλλον. Μερικά κιλά δυναμίτη με ένα βραδύκαυστο φυτίλι αλλοιώνουν συθέμελα και ανεπανόρθωτα την φυσική κατάσταση του θαλάσσιου πλούτου. Ασφαλώς ο τρόπος αυτός απαγορεύεται αυστηρά, γι’ αυτό πάντα γινόταν και γίνεται με άκρα μυστικότητα.
'Αλλος επικίνδυνος τρόπος ψαρέματος αποτελεί αυτός με τη χρήση διαφόρων δηλητηριωδών ουσιών όπως χυμό από χλωρές φλούδες καρυδιάς, χυμό από σφλόϊμο (κίτρινο δηλητηριώδες λουλούδι, γαλατσίδα), ασβέστη, γαλαζόπετρα και χλωρίνη.
Οι ουσίες αυτές είναι ισχυρά δηλητήρια για τα ψάρια και τα θανατώνουν σχεδόν αμέσως. Εδώ όμως υπάρχει άμεσος κίνδυνος να παρουσιαστούν συμπτώματα δηλητηρίασης και στον άνθρωπο από την κατανάλωση των ψαριών.