Αργώ ήταν το όνομα του σκάφους, προερχόμενο από το ναυπηγό της Άργο. Η παράδοση τον θέλει να είναι γνωστός και διάσημος στην εποχή του τεχνίτης. Η Αργώ κατασκευάστηκε κοντά στο Πήλιο.

Η μορφή του σκάφους ήταν στενόμακρη και αυτή είναι η δεύτερη εκδοχή για την προέλευση του ονόματός της, εφόσον «Αργώ» σημαίνει και "το μακρύ σκάφος", επίσης. Η Αργώ είναι το πρώτο μακρύ σκάφο. Μέχρι εκείνα τα χρόνια χρησιμοποιούσαν στρογγυλά διαμορφωμένα σκάφη. Μερικές πηγές λένε ότι η Αργώ ήταν ένα κωπήλατο σκάφος πενήντα ατόμων ενώ μερικοί άλλοι λένε ότι υπήρξαν τριάντα κουπιά σε κάθε πλευρά. Ως εκ τούτου, υπολογίζουν ότι το μήκος της Αργώς πρέπει να είναι μεταξύ 22 ή 25 μέτρων. Το ξύλο που χρησιμοποιήθηκε ήταν πιθανώς δρύς και πεύκο. Η Αργώ εξοπλίστηκε με όλα εκείνα τα μέσα, που ήταν απαραίτητα για την καθοδήγηση και το χειρισμό του σκάφους. Ήταν ένα σκληρά κατασκευασμένο σκάφος, ικανό να πλεύσει στις ανοικτές θάλασσες και να αντιμετωπίσει τα χτυπήματα των τεράστιων κυμάτων.

Αν και η Αργώ, όπως και κάθε προϊστορικό ελληνικό σκάφος, δεν είχε καμία μηχανή, ένα μεγάλο πλεονέκτημα είχε σε σύγκριση με τα σκάφη σήμερα: δεν χρειαζόταν καλά διαμορφωμένο λιμάνι. Λόγω της χαμηλής έλξης της θα μπορούσε εύκολα και ακίνδυνα να πλησιάσει μια αμμώδη ακτή και μετά από την αφαίρεση του ιστού, του πηδαλίου, των σχοινιών, των αγκύρων, των κουπιών και οποιουδήποτε άλλου αποσπώμενου τμήματος, ήταν δυνατόν να μεταφερθεί από τους Αργοναύτες στην άμμο με τη βοήθεια κυλινδρικών κομματιών ξύλου, που έφεραν πάντα μαζί τους. (Αργοναυτικά του Ορφέα 272-273, 1104). Επειδή, εξάλλου, έπρεπε να μεταφερθεί στην παραλία προκειμένου να αποφευχθεί η πιθανή καταστροφή από μια θύελλα, η Αργώ δεν είχε γέφυρα δεδομένου ότι το πρόσθετο βάρος της θα καθιστούσε τη μεταφορά της αδύνατη. Αυτό ήταν και το μεγάλο πλεονέκτημα των προϊστορικών ελληνικών σκαφών.

Στην πλώρη της Αργώς η Αθηνά τοποθέτησε ένα έμβολο από βελανιδιά, που μιλούσε, η οποία και θα συμβούλευε τους Αργοναύτες στο ταξίδι τους. Στην πραγματικότητα εκείνο το ξύλο, που μιλούσε, χρησιμοποιήθηκε σαν μια πυξίδα και ήταν προσανατολισμένο στο Βορρά ενώ το τιμόνι του πλοίου στο Νότο. Η φανταστική γραμμή, που συνέδεε το τιμόνι οδήγησης και το ξύλο, που μιλούσε, στην επέκτασή της προς ένα ορισμένο σημείο του ορίζοντα, που καθορίστηκε από τις θέσεις των αστεριών (π.χ. το αστέρι Πολωνού), επέτρεπε στον καπετάνιο να επισημαίνει κάθε φορά την πορεία και τη θέση του σκάφους.

Κείμενο ελεύθερα μεταφρασμένο από το πρωτότυπο αγγλικό, που παραδίδεται στο:

http://www.greece.org/poseidon/work/argonautika/jason4.html