Τα λιπάσματα και το pH του εδάφους
 

Tα χωράφια πλούσια σε χούμο (humus) έχουν όξινο pH.
Αντιθέτως τα ασβεστολιθικά εδάφη έχουν βασικό pH.
Οι περισσότερες καλλιέργειες ευδοκιμούν σε εδάφη
με pH περίπου ουδέτερο (μεταξύ 6 και 7).
Τα διάφορα φυτά έχουν όμως τις προτιμήσεις τους.
Έτσι οι γαρδένιες, οι καμέλιες και οι αζαλέες θέλουν όξινο pH.
Επίσης το σιτάρι προτιμά pH ελαφρώς όξινο ή ουδέτερο.
Όταν το έδαφος είναι πολύ όξινο, συνήθως προσθέτουμε
υδροξείδιο του ασβεστίου για να το εξουδετερώσουμε.
Δεν αρκεί όμως μόνο το κατάλληλο pH του εδάφους για να ευδοκιμήσουν τα φυτά.

Τα θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξη των φυτών εξαντλούνται με τη συνεχή καλλιέργεια των αγρών και χρειάζεται να ενισχύσουμε τα εδάφη με τα απαραίτητα στοιχεία: άζωτο (Ν), φωσφόρο (Ρ) και κάλιο (Κ).
Ο εμπλουτισμός γίνεται με τα λιπάσματα.
Τα λιπάσματα μπορεί να είναι φυσικά (κοπριά, χωνεμένα ζωικά περιττώματα) ή τεχνητά, τα οποία αποτελούνται από διάφορα άλατα όπως νιτρικό αμμώνιο, νιτρικό ασβέστιο, θειικό αμμώνιο, θειικό κάλιο, φωσφορικό αμμώνιο κ.α.
Τα ευρύτερα χρησιμοποιούμενα τεχνητά λιπάσματα είναι τα μικτά που περιέχουν ενώσει αζώτου, φωσφόρου και καλίου.
Τα μικτά λιπάσματα χαρακτηρίζονται από τρεις αριθμούς (π.χ. 18-10-24) που σημαίνουν την περιεκτικότητά τους σε άζωτο (Ν), φωσφόρο (Ρ) και κάλιο (Κ).
Το λίπασμα της φωτογραφίας μπορεί να είναι φτωχό (3-2-3) αλλά είναι φυσικό και συνεπώς πολύ φιλικότερο προς το περιβάλλον.