Άγαλμα του Δία στην Ολυμπία: Ήταν το πιο φημισμένο άγαλμα της αρχαιότητας και ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ο Φειδίας το κατασκεύασε με χρυσάφι και ελεφαντόδοντο και του έδωσε τόση ομορφιά και μεγαλοπρέπεια, ώστε να λέγεται ότι: ή ο Φειδίας ανέβηκε στους ουρανούς για να δει το Δία ή ο Δίας κατέβηκε στη γη, για να τον δει ο Φειδίας και να τον παραστήσει. Ο Δίας παριστανόταν καθισμένος στο θρόνο του και κρατούσε στα χέρια του το σκήπτρο και ένα άγαλμα της Νίκης.

Αγαμέμνονας: Ο πιο ξακουστός βασιλιάς των Μυκηνών ήταν ο Αγαμέμνονας, γιος του Ατρέα και εγγονός του Πέλοπα (Πελοπόννησος = η νήσος του Πέλοπα). Πήρε μέρος στον πόλεμο των Ελλήνων εναντίον της Τροίας, αλλά όταν επέστρεψε τον σκότωσε η γυναίκα του, η Κλυταιμνήστρα με τον ανεψιό του τον Αίγισθο, για να τον εκδικηθεί για τη θυσία της κόρης τους Ιφιγένειας στην Αυλίδα. Στη συνέχεια ο Ορέστης, με τη βοήθεια της αδελφής του της Ηλέκτρας, σκότωσε τη μητέρα του την Κλυταιμνήστρα και τον Αίγισθο.

Αγία Τριάδα: Χωριό της Μεσαράς, 3 χιλιόμετρα δυτικά της Φαιστού. Εκεί ιταλοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια βασιλική έπαυλη. Αρχικά πίστεψαν ότι ήταν θερινή κατοικία του βασιλιά τα Φαιστού. Σήμερα επικρατεί η άποψη ότι ήταν έπαυλη ενός πλούσιου μεγαλοκτηματία. Η έπαυλη αποτελείται από δύο πτέρυγες, τη βόρεια και τη δυτική, που σχηματίζουν ορθή γωνία. Δεν έχει μεγάλη κεντρική αυλή, όπως τα μινωικά ανάκτορα, αλλά μικρότερους χώρους. Οι τοιχογραφίες που βρέθηκαν στην έπαυλη είναι θαυμάσιες και έχουν θέμα τη φύση.

Άδης: Ο Άδης ήταν ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου. Ήταν γιος της Ρέας και του Κρόνου, δηλαδή αδελφός του Δία, της Ήρας και του Ποσειδώνα. Ήταν σπουδαία αρχαία ελληνική θεότητα. Επειδή όμως προξενούσε το φόβο στους ανθρώπους, οι άνθρωποι δεν τον λάτρευαν σαν όλους τους άλλους θεούς.

Αθηνά: Η Αθηνά ήταν κόρη του Δία, που ξεπήδησε από το κεφάλι του. Ήταν θεά της σοφίας. Αυτή έμαθε στους ανθρώπους πώς να ζεύουν τα βόδια στο αλέτρι, πώς να χτίζουν σπίτια και πώς να υφαίνουν. Ήταν προστάτης της γεωργίας, της βιοτεχνίας και των καλών τεχνών. Ήταν επίσης προστάτης της πόλης της Αθήνας. Προς τιμή της οι Αθηναίοι γιόρταζαν τα «Παναθήναια».

Αθήνα: Η πόλη πήρε το όνομά της από την προστάτιδά της θεά Αθηνά. Λένε ότι ιδρυτής της πόλης ήταν ο μυθικός βασιλιάς Κέκροπας. Όμως ο πραγματικός ιδρυτής ήταν ο ήρωας και βασιλιάς Θησέας που συγκέντρωσε τους κατοίκους της Αττικής γύρω από την ακρόπολη και έκανε την Αθήνα πραγματική πόλη. Η Αθήνα κατά την αρχαιότητα ήταν η πιο μεγάλη και πλούσια ελληνική πόλη, κέντρο των γραμμάτων, των τεχνών. Στην πόλη αυτή γεννήθηκε η Δημοκρατία την οποία κληρονόμησε ο νεότερος κόσμος. Οι σπουδαιότεροι ποιητές, επιστήμονες και καλλιτέχνες της αρχαιότητας έζησαν στην Αθήνα, όπου σώζονται και τα πιο λαμπρά μνημεία του αρχαίου πολιτισμού: ο Παρθενώνας, το Ερέχθειο, το θέατρο του Ηρώδη του Αττικού, το Θησείο κ.ά. Η πόλη γνώρισε πολλούς κατακτητές (Ρωμαίους, Φράγκους, Τούρκους). Σήμερα είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας.

Αίγυπτος: Χώρα της βορειοανατολικής Αφρικής, που ανέπτυξε κατά την αρχαιότητα έναν από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς στον κόσμο. Ουσιαστικά περιοριζόταν στην εύφορη κοιλάδα του Νείλου, που πλημμύριζε εποχικά από τα νερά του ποταμού. Γύρω από την καταπράσινη κοιλάδα υπήρχαν έρημοι και άγονες περιοχές. Πολλές φορές υποτάχτηκε σε ξένους λαούς, όπως τους Ασσυρίους και τους Πέρσες. Το 332 π.Χ. ο Αλέξανδρος την απελευθέρωσε από τους Πέρσες και στέφτηκε ο ίδιος Φαραώ.

Αιλουροειδή: σαρκοφάγα, άγρια και αρπακτικά ζώα με σώμα μακρύ και ευκίνητο. Τέτοια είναι τα λιοντάρια, οι τίγρεις, οι λεοπαρδάλεις, τα πούμα, οι γάτες κ.ά.

Αίολος: Ο Αίολος ήταν γιος του Ιππότη ή του Ποσειδώνα. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του σκότωσε τη μητέρα του Μελανίππη, και τον εγκατέλειψε σε ένα βουνό. Κάποιοι βοσκοί τον βρήκαν να θηλάζει μια αγελάδα και τον έσωσαν. Τον υιοθέτησε αργότερα η γυναίκα του βασιλιά της Ικαρίας Θεανώ. Λένε ότι αυτός χρησιμοποίησε πρώτος τα πανιά στα πλοία και έμαθε να προβλέπει τον καιρό. Γι’ αυτό οι θεοί είχαν αναθέσει να φυλάει και να σκορπίζει τους ανέμους. Έτσι μπορούσε να τους βάζει σε έναν ασκό, τον οποίο έδωσε στον Οδυσσέα, όταν αυτός επισκέφτηκε το νησί του.

Ακρόπολη της Αθήνας: Πάνω στην Ακρόπολη της Αθήνας ο Περικλής φρόντισε να στηθούν μερικά από τα λαμπρότερα έργα της αρχαιότητας: Τα Προπύλαια ήταν η μεγαλοπρεπής είσοδος στο χώρο της Ακρόπολης. Ο Παρθενώνας ήταν ναός αφιερωμένος στην Αθηνά. Σήμερα θεωρείται ως το μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό αριστούργημα της ελληνικής αρχαιότητας. Ο Ναός της Απτέρου Νίκης ήταν ένας μικρός και κομψός ναός στα δεξιά καθώς ανέβαινε κανείς στον Ιερό βράχο από τα Προπύλαια. Το Ερέχθειο ήταν ναός που χτίστηκε στο σημείο, στο οποίο, σύμφωνα με την παράδοση, αγωνίστηκε η Αθηνά με τον Ποσειδώνα για να δώσουν το όνομά τους στην πόλη. Μία από τις πλευρές του ναού κοσμούν οι περίφημες Καρυάτιδες.

Ακρωτήρι: χωριό της Σαντορίνης, που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού. Από το 1967 στην περιοχή του Ακρωτηρίου άρχισαν ανασκαφές, οι οποίες αποκάλυψαν τα ερείπια μιας κυκλαδικής πόλης, που είχε καταστραφεί από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, περίπου το 1550 π.Χ. Από τις ανασκαφές φαίνεται ότι το Ακρωτήρι ήταν μια πλούσια πόλη, με δρόμους και πλατείες, με διώροφα και τριώροφα σπίτια, που ήταν γεμάτα από διάφορα σκεύη και εργαλεία, και με τοίχους στολισμένους από όμορφες τοιχογραφίες.

Αλάβαστρο: Το αλάβαστρο είναι ένα είδος πετρώματος. Στην αρχαιότητα αλάβαστρα ονόμαζαν, όμως, και τα μικρά σφαιρικά αγγεία, συνήθως χωρίς λαβές, που χρησιμοποιούσαν πολλοί αρχαίοι λαοί ως αρωματοδοχεία. Στην Κρήτη με αλάβαστρο έφτιαχναν όχι μόνο αγγεία αλλά και μικρά αγάλματα.

Αλεξάνδρεια: Ιδρύθηκε από τον Αλέξανδρο το 331 π. Χ., κοντά στις εκβολές του Νείλου. Από την εποχή αυτή μέχρι ην υποταγή της στους Άραβες (641 μ.Χ.), δηλαδή για περίπου 1.000 χρόνια, δεν υπήρξε μόνο πρωτεύουσα της Αιγύπτου, αλλά το μεγαλύτερο λιμάνι και η πιο λαμπρή πόλη ολόκληρης της λεκάνης της Μεσογείου. Τη θέση στην οποία χτίστηκε, την επέλεξε ο Αλέξανδρος, γιατί πίστεψε ότι θα μπορούσε η πόλη να αναπτυχθεί σε εμπορικό, στρατιωτικό και πολιτιστικό κέντρο, και ταυτόχρονα σε συνδετικό δεσμό μεταξύ Ευρώπης, Αφρικής και Ασίας. Η ιστορία της πόλης τον δικαίωσε.

Αλεξάνδρεια Εσχάτη: Η πόλη χτίστηκε από τον Αλέξανδρο κοντά στον Ιαξάρτη ποταμό, στο ανατολικό άκρο της Σογδιανής, το 323 π.Χ. Κατοικήθηκε από κατοίκους της περιοχής, από Έλληνες μισθοφόρους και από Μακεδόνες απόμαχους. Σύμφωνα με τον Αρριανό, χτίστηκε μέσα σε είκοσι μέρες. Η θέση της ήταν στρατηγική, αφού βρισκόταν στην καμπή του Ιαξάρτη και αποτελούσε ταυτόχρονα φρούριο κατά των επιδρομών των Σκυθών και σπουδαίο συγκοινωνιακό κόμβο των περιοχών. Σήμερα ονομάζεται Λενίναμπαντ.

Αλκιβιάδης: Ένας από τους πιο γνωστούς πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες της Αθήνας του 5ου π.Χ. αιώνα. Καμιά άλλη προσωπικότητα δε θαυμάστηκε, δεν αγαπήθηκε αλλά και δε μισήθηκε τόσο. Κατά την εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία αρχικά πρωταγωνίστησε, αλλά στη συνέχεια άλλαξε στρατόπεδο και προκάλεσε την οργή των συμπατριωτών του. Ήταν μια προσωπικότητα με μεγάλες ικανότητες που όμως έβαζε πάνω από όλα τη δύναμη και την εξουσία.

Αλκίνοος: Ο Αλκίνοος ήταν μυθικός βασιλιάς των Φαιάκων. Ο πατέρας του, ο Ναυσίθοος, είχε θεϊκή καταγωγή, γιατί ήταν γιος του Ποσειδώνα, και μητέρα του, η Περίβοια, ήταν κόρη του βασιλιά των Γιγάντων Ευρυμέδοντα. Γυναίκα του ήταν η Αρήτη με την οποία έκανε πέντε γιους και μια κόρη, τη Ναυσικά. Ο Αλκίνοος ήταν ο πιο ισχυρός από τους 12 βασιλιάδες των Φαιάκων και ήταν προικισμένος με σύνεση. Οι θεοί τον αγαπούσαν ιδιαίτερα και συχνά εμφανίζονταν στον ίδιο και το λαό του.

Αλφειός: Ο μεγαλύτερος ποταμός της Πελοποννήσου. Οι αρχαίοι Έλληνες τον λάτρευαν σαν θεό της γονιμότητας. Ιδιαίτερα τον λάτρευαν οι κάτοικοι των περιοχών από τις οποίες περνούσε, δηλαδή της Αρκαδίας, της Μεσσηνίας και της Ηλείας. Στις εκβολές του υπήρχε ναός της θεάς Άρτεμης. Σύμφωνα με τη μυθολογία, θέλησε να παντρευτεί τη θεά του κυνηγιού, αλλά δεν το κατόρθωσε.

Αμαζόνες: Ήταν ένα έθνος γυναικών που κατοικούσε στην Ασία κοντά στον Καύκασο. Ασχολούνταν αποκλειστικά με τον πόλεμο. Τα αγόρια που γεννούσαν τα έδιναν σε ένα γειτονικό λαό, ενώ τα κορίτσια τα κρατούσαν και τα εκπαίδευαν στον πόλεμο. Πάντα πολεμούσαν καβάλα στ’ άλογα. Πήραν μέρος στον τρωικό πόλεμο ως σύμμαχοι των Τρώων. Προστάτης τους ήταν ο θεός του πολέμου Άρης.

Άμμωνας Δίας: Άμμων ή Άμμων Ρα ονόμαζαν οι Έλληνες τον αιγύπτιο θεό Αμάνα ή Αμούν. Αυτός αλλού παριστανόταν σαν φίδι, αλλού ως ελάφι, αλλού ως θεός-βασιλιάς με στέμμα και δύο όρθια φτερά στο κεφάλι. Λατρευόταν εκτός από την Αίγυπτο, στην Αιθιοπία, τη Φοινίκη και την Καρχηδόνα. Ο ναός του που ήταν ταυτόχρονα και μαντείο ονομαζόταν Αμμώνειον και βρισκόταν στη λιβυκή έρημο, στην όαση Σίβα. Για χιλιάδες χρόνια δεχόταν επισκέψεις πιστών. Ο Άμμωνας Δίας προήλθε από την ταύτιση του αιγυπτίου Άμμωνα με τον έλληνα Δία. Η συνένωση αυτή συνέτεινε στο να διαδοθεί η λατρεία του Άμμωνα και στον ελληνικό χώρο.

Αμύντας Γ΄: Ήταν γιος του Αρριδαίου και πατέρας του Φιλίππου Β΄. Ανέβηκε στο θρόνο της Μακεδονίας το 394 π.Χ., αφού σκότωσε τον προκάτοχό του Αμύντα Β΄, και βασίλεψε για 24 χρόνια. Πήρε γυναίκα του την κόρη του βασιλιά της Ελιμίας Ευρυδίκη, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: τον Αλέξανδρο, τον Περδίκκα και τον Φίλιππο. Απέκτησε μεγάλη δύναμη και έγινε σύμμαχος των Αθηναίων στη τη διάρκεια της Β΄ αθηναϊκής συμμαχίας.

Ανάγλυφα: είναι γλυπτές παραστάσεις που λαξεύονται πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια από πέτρα, μάρμαρο, ξύλο ή μέταλλο και προεξέχουν άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο.

Ανάκτορα: Ανάκτορα ονομάζονταν τα συγκροτήματα των βασιλικών παλατιών. Το πρώτο ανάκτορο στην Κνωσό χτίστηκε γύρω στο 1900-1800 π.Χ. και καταστράφηκε από σεισμό. Το νέο χτίστηκε περίπου 250 χρόνια αργότερα και καταστράφηκε πιθανότατα από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας γύρω στο 1500. Η κεντρική αυλή του ήταν πλακόστρωτη, είχε διαστάσεις 50 Χ 25 μ., και γύρω της υψώνονταν πολυώροφα κτίσματα. Στη δυτική πλευρά της αυλής βρίσκεται το συγκρότημα της αίθουσας του θρόνου και της δεξαμενής καθαρμών. Στην ανατολική πλευρά βρίσκονταν τα διαμερίσματα της βασίλισσας, στα οποία υπήρχε και ένα μικρό λουτρό. Στην ίδια πλευρά υπήρχαν και τα εργαστήρια των ανακτόρων.

Αναπαράσταση: Η επανάληψη, η μίμηση και η πιστή απεικόνιση ενός γεγονότος ή ενός έργου με διάφορους τρόπους, όπως με το λόγο, με την εικόνα, με την ηθοποιία κ.λπ. Για παράδειγμα ο Επιτάφιος της Μεγάλης Παρασκευής είναι αναπαράσταση των παθών του Χριστού.

Ανασκαφή: Έτσι ονομάζεται η αποκάλυψη λειψάνων ή στοιχείων της φυσικής ή της ανθρώπινης ιστορίας, τα οποία καταχώθηκαν στη γη εξαιτίας πολλών παραγόντων (μετακίνηση χωμάτων, νερών, σεισμοί, πόλεμοι, φθορές κ.ά.). Αρχικά ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τη γεωλογία για συλλογή πληροφοριών σχετικών με τη γη, έγινε όμως πιο γνωστή από τη στιγμή που χρησιμοποιήθηκε για την αρχαιολογία.

Αραβία: Αραβία ονομάζεται η χερσόνησος ανάμεσα στην Ερυθρά θάλασσα και τον περσικό κόλπο. Έχει έκταση περίπου 3.000.000 τ. χιλιόμετρα. Τον 11ο π.Χ. αιώνα δημιουργήθηκε εκεί το βασίλειο του Σαβά και πολλούς αιώνες αργότερα (3ος αι. μ.Χ.) το βασίλειο της Παλμύρας. Εδώ υπήρχαν οι ιερές πόλεις των Αράβων Μέκκα και Μεδίνα. Εδώ ο Μωάμεθ κήρυξε τη θρησκεία του και ένωσε τους συμπατριώτες του, για να κατακτήσουν πολλές χώρες και να ιδρύσουν την αραβική αυτοκρατορία.

Αργοναύτες: Έτσι ονόμασαν τους ήρωες που αποτέλεσαν το πλήρωμα του καραβιού «Αργώ», και πήραν μέρος στη λεγόμενη «αργοναυτική εκστρατεία», με αρχηγό τον ήρωα Ιάσονα. Σκοπός της εκστρατείας τους ήταν να φέρουν στην Ιωλκό το περίφημο «χρυσό δέρας» από τη μυθική Κολχίδα.

Άργος: Είναι από τις παλαιότερες πόλεις της Ελλάδας και παραμένει στην ίδια θέση. Ιδρυτής της πόλης ήταν ο Ίναχος. Την προστασία της πόλης διεκδίκησαν ο Ποσειδώνας και η Ήρα. Τελικά επικράτησε η Ήρα. Κατά τον τρωικό πόλεμο τους Αργείους εκπροσώπησε ο Διομήδης. Ο Όμηρος αποκαλεί όλους τους Έλληνες Αργείους. Αυτό δείχνει τη δύναμη της πόλης σε όλη την αρχαία Ελλάδα. Η ακρόπολη του Άργους, που ονομάζεται Λάρισα, χρησιμοποιήθηκε κατά τον αγώνα του 1821.

Άρης: Ήταν ο θεός του πολέμου και γεννήθηκε από το Δία και την Ήρα. Φορούσε κράνος και κρατούσε στο ένα χέρι δόρυ και στο άλλο ασπίδα. Όταν πολεμούσε γκρέμιζε τείχη και σκότωνε όποιον έβρισκε μπροστά του. Τα μάτια του είχαν μια τρομερή λάμψη. Ήταν τόσο άγριος, που τον μισούσαν ακόμα και οι γονείς του. Στις μάχες τον ακολουθούσαν πάντοτε οι γιοι του Δείμος και Φόβος και η αδελφή του η Έρις.

Αριστοτέλης: Ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους όλων των εποχών. Καταγόταν από μια μικρή πόλη της Χαλκιδικής, τα Στάγειρα. Στα δεκαεφτά του χρόνια εγκατέλειψε την πόλη του και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, την οποία έκανε δεύτερη πατρίδα του. Για όλη του ζωή ήταν μέτοικος, δηλαδή χωρίς πολιτικά δικαιώματα. Είχε την τύχη να είναι μαθητής του μεγάλου φιλόσοφου Πλάτωνα. Γρήγορα ο μαθητής έγινε το ίδιο ξακουστός και σπουδαίος με το δάσκαλό του. Ίδρυσε μάλιστα και δική του φιλοσοφική σχολή, το Λύκειο. Αμέσως μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου (323 π.Χ.), ο οποίος υπήρξε μαθητής του, κατηγορήθηκε από τους Αθηναίους για ασέβεια και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αθήνα. Το επόμενο έτος πέθανε. Από τα πολλά έργα που έγραψε ξεχωρίζουν τα Πολιτικά, Ρητορική, Ποιητική, Ηθικά Νικομάχεια, Μετά τα φυσικά κ.ά.

Αρκαδία: Η αρχαία Αρκαδία περιλάμβανε το κεντρικό τμήμα της Πελοποννήσου, χωρίς να έχει διέξοδο στη θάλασσα. Εκτεινόταν δηλαδή σε ολόκληρο το σημερινό νομό Αρκαδίας εκτός της Κυνουρίας, στα ανατολικά εδάφη της Ολυμπίας και της Ηλείας, στην επαρχία των Καλαβρύτων του νομού Αχαΐας και στα δυτικά της Κορινθίας και του Άργους.

Άρπα: Μουσικό όργανο με χορδές και τριγωνικό σχήμα.

Αρριανός: Ο Φλάβιος Αρριανός (90-175 μ.Χ.) γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Βιθυνίας από αριστοκράτες γονείς, οι οποίοι είχαν αποκτήσει το δικαίωμα του ρωμαίου πολίτη. Φιλομαθής όπως ήταν, πήγε στη Νικόπολη της Ηπείρου και έγινε μαθητής του φιλόσοφου Επίκτητου. Ανέλαβε διάφορα αξιώματα, ως ρωμαίος πολίτης και φίλος του φιλέλληνα αυτοκράτορα Αδριανού. Μετά το θάνατο του Αδριανού ήρθε στην Αθήνα, όπου έγινε αθηναίος πολίτης. Εκεί ασχολήθηκε με τη συγγραφή. Όπως ο Ξενοφώντας έγραψε τα έργα Απομνημονεύματα (για τον Σωκράτη) και Κύρου ανάβασις (για την εκστρατεία του βασιλιά Κύρου), αυτός έγραψε τα έργα Επικτήτου διατριβαί (για τον Επίκτητο) και Αλεξάνδρου ανάβασις (για την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου).

Άρτεμις: Θεά του Ολύμπου που γεννήθηκε στη Δήλο από τη Λητώ. Ήταν κόρη του Δία και δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα. Ήταν η θεά της φύσης και του κυνηγιού. Κρατούσε πάντα ένα τόξο και τριγυρνούσε στα δάση. Τα βέλη της έβρισκαν πάντοτε το στόχο τους. Όταν κατοικούσε στον ουρανό την έλεγαν Φοίβη και οδηγούσε τα βράδια το άρμα της Σελήνης, για να φωτίζει τον κόσμο. Όταν κατέβαινε στον Άδη την αποκαλούσαν Εκάτη.

Αρχαιολόγος: είναι ο επιστήμονας ο οποίος μελετά όλα τα αντικείμενα που κατασκεύασε ο άνθρωπος από την εμφάνισή του στη γη έως πρόσφατα. Από τα απλά εργαλεία έως τις σύνθετες μηχανές, από τις πρωτόγονες κατοικίες, τους ναούς και τους τάφους έως τα ανάκτορα τους καθεδρικούς ναούς και τις πυραμίδες. Ο αρχαιολόγος πρέπει να περιγράφει, να ταξινομεί και να αναλύσει τα αντικείμενα που έχει να μελετήσει.

Ασκληπιείο: Ιερό προς τιμή του Ασκληπιού. Ο Ασκληπιός, γιος του Απόλλωνα, ήταν θεραπευτής ήρωας, που αργότερα λατρεύτηκε ως θεός της ιατρικής. Σύμφωνα με τους μύθους, μπορούσε να ξαναφέρει στη ζωή και νεκρούς. Θεωρούνταν ο δάσκαλος όλων των γιατρών. Στα Ασκληπιεία, που υπήρχαν πολλά στην αρχαία Ελλάδα, πήγαιναν οι άρρωστοι να θεραπευτούν από το θεό.

Άτλας: Ο Άτλας ήταν ένας από τους μυθικούς Τιτάνες, ο οποίος έγινε γνωστός από την καταδίκη που του επέβαλε ο Δίας. Τον υποχρέωσε δηλαδή να κρατά αιώνια στους ώμους τον ουράνιο θόλο. Κόρες του ήταν οι Εσπερίδες και οι Πλειάδες. Γνωστοί ήταν και αδελφοί του Τιτάνες Προμηθέας και Επιμηθέας. Ο τόπος που βρισκόταν ο Άτλας και κρατούσε το θόλο υπολογίζεται ότι ήταν ο Καύκασος, το Γιβραλτάρ ή η Μαυριτανία.

Ατρέας: πρωτότοκος γιος του βασιλιά Πέλοπα. Έγινε βασιλιάς των Μυκηνών και μεγάλωσε το κράτος του. Παιδιά του ήταν ο Αγαμέμνονας και ο Μενέλαος. Επειδή όμως είχε κάνει μεγάλα εγκλήματα για να γίνει βασιλιάς, τον καταράστηκαν ο πατέρας του και ο αδελφός του και γι’ αυτό τα παιδιά του, όπως λέει ο μύθος, δεν μπόρεσαν να ζήσουν ευτυχισμένα.

Αυγείας: Ήταν βασιλιάς των Ηλείων. Ο πατέρας του Ήλιος του είχε χαρίσει μεγάλα κοπάδια, που τα φύλαγαν δώδεκα ταύροι, αφιερωμένοι στον Ήλιο. Επειδή είχε να καθαρίσει την περιοχή της Ήλιδας για τριάντα χρόνια, η κοπριά των ζώων είχε απλωθεί παντού, και οι κάτοικοι κινδύνευαν από μολυσματικές αρρώστιες. Όταν ο Ηρακλής πρότεινε στον Αυγεία να καθαρίσει σε μια μέρα την περιοχή, αυτός δέχτηκε να του δώσει το 1/10 των κοπαδιών του. Αρνήθηκε όμως στη συνέχεια να τηρήσει την υπόσχεσή του, λέγοντας ότι ο ήρωας δεν κουράστηκε πολύ και ότι βρισκόταν στην υπηρεσία του Ευρυσθέα. Ο Ηρακλής τότε συγκέντρωσε στρατεύματα από το Άργος, τη Θήβα και την Αρκαδία, νίκησε και σκότωσε τον Αυγεία και έβαλε στο θρόνο το γιο του.

Αφρική: Είναι η δεύτερη, μετά την Ασία, σε μέγεθος ήπειρος της γης. Έχει έκταση 3.300.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, καλύπτει δηλαδή το 1/5 του της ξηράς του πλανήτη μας. Ο πληθυσμός είναι πάνω από 500 εκατομμύρια. Βρέχεται βόρεια από τη Μεσόγειο θάλασσα, δυτικά από τον Ατλαντικό ωκεανό, ανατολικά από την Ερυθρά θάλασσα και τον Ινδικό ωκεανό και νότια από τον Ινδικό και τον Ατλαντικό ωκεανό.

Αχαιοί: Οι Αχαιοί ήταν μια αρχαία ελληνική φυλή. Όταν ο Όμηρος χρησιμοποιεί την ονομασία «Αχαιοί», εννοεί όλους τους Έλληνες που πήραν μέρος στον Τρωικό πόλεμο. Οι Αχαιοί ζούσαν σε διάφορα μέρη της Νότια Ελλάδας. Μετά από την κάθοδο των Δωριέων στην Ελλάδα, οι Αχαιοί περιορίστηκαν σε ένα μέρος της βόρειας Πελοποννήσου, την Αχαΐα.